Afgelopen maandag hadden Johan Mostertman en Jan Colly hun partij al vooruit gespeeld, waarbij laatstgenoemde met de eer streek. De overige zeven partijen eindigden vrijdag in een 4-3 overwinning voor ons, waardoor de eindstand op 4-4 uitkwam.
Voordat de non-playing wedstrijdleider en schrijver dezes het wedstrijdformulier kon ondertekenen, was er van alles gebeurd. Zo dacht Rob Popken van Staunton met zwart onschuldig een afruil te plegen op f3, maar verraste Tomas Hiemstra hem met Te5! De zwarte dame leek daarna niet meer te kunnen ontsnappen aan de witte aanvallen. Dat was ook bewaarheid geworden als wit g3 had gespeeld in plaats van Lg3. Nu kon zwart de dames ruilen en leek er niets zo veel meer aan de hand, totdat Rob zomaar een toren in liet staan... En zo dacht Albert Hebels van Staunton met wit prachtige compensatie te hebben nadat Paulo Valiente een pionnetje op d4 had meegesnaaid. Paulo bleef echter op de been en won. Hoe, dat is na te zien in de partij die Paulo op leerzame wijze heeft geanalyseerd.
Dat waren meevallers aan onze kant. Een tegenvaller was de nederlaag van Andreas Tasma met wit tegen Milan Heller. In een Franse partij kwam hij niet onder de zwarte druk vandaan: een sterk gespeelde partij van de zwartspeler. Goed nieuws was weer de overwinning van Stef van Kesteren met wit op Ronald ter Steeg. Met kleine middelen wist Stef voordeel te verkrijgen, waarna ten slotte zijn h-vrijpionnetje beslissend bleek...
Op het scherp van de snede ging het toe bij Harry Gielen met wit tegen Dick Hummel. Beiden speelden op winst, maar in een nog steeds scherpe stelling, waarbij op winst spelen te gevaarlijk was geworden, kwamen ze tot remise-overeenstemming. Ook Henk Seijen van Staunton had de Siciliaanse partij tegen Vincent Wolters scherp opgezet. Vincent wist de optische zwaktes in zijn stelling echter knap op te lossen. Het resterende ongelijke lopereindspel was zo remise als remise maar kan zijn.
Na optelling van de uitslagen tot nu toe stond er een 4-3 tussenstand op het wedstrijdformulier. Als enigen waren Anne Haitsma (met zwart) en François Wehkamp nog met hun partij bezig. Na het Koningsgambiet was de stelling vervlakt en had de witspeler hoogstens een optisch voordeeltje. Totdat Anne zijn koning op een door de witte toren bezette lijn liet staan en een aftrekschaak met paard hem fataal werd. Jammer, maar 4-4 was een mooie uitslag van een enerverende wedstrijd.