De laatste keer dat we melding konden maken van een zevenklapper buiten de nieuwjaarstijd was ruim een jaar geleden tegen Assen, maar dat betrof een 1-7 nederlaag.
Vrijdag stuurden we Unitas met dezelfde cijfers, maar dan in ons voordeel, naar huis.
Het was zo'n avond dat alles meezit. Het begon allemaal met de nieuwe speelruimte in 't Gorechthuis: veel licht en ruimte, en mooie grote tafels. Kortom, de perfecte speelomstandigheden.
Schrijver dezes bracht voor zijn doen veel tijd door achter het bord. Door het snelle spel van zijn tegenstander was er weinig tijd voor rondjes langs de borden. Dan maar opdiepen uit de flarden die ik heb gezien.
Gerard de Wit bracht het eerste (halve) punt op het scorebord. In een stelling waar naar verluidt nog wel spel inzat, kwam hij remise overeen met Eddie Janssen. In niet helemaal chronologische volgorde volgde toen de overwinning van Harry Gielen, bereid gevonden om in te vallen, op Meine Straatman. Meine bracht na de Siciliaanse opening de zet Lh6 op bord: een loperoffer, even later gevolgd door een paardoffer. Harry bleef echter op z'n post, ving alle dreiginkjes op en sloeg toe in de counteraanval. De partij, met analyse, is hieronder na te spelen.
Daarna volgde een remise tussen Kees Romijn en Kawar Yakinsjah. Door het snelle spel van de zwartspeler was wit een uur voor de gebruikelijke tijdcontrole in hevige tijdnood. Ook wedstrijdleider Frans Hindriks was dit, niet onlogischerwijs, ontgaan. Zo heeft hij niet gezien dat Kees met nog een paar seconden op de klok nog net de 40e of 41e zet uit zijn gedachten naar zijn hand kon krijgen. Zijn tegenstander was, na een pionoffer, met de dame, toren en paard de witte stelling binnengeslopen. Door genoeg tegendreigingen te vlechten in de stelling, kon wit vluchten naar eeuwig schaak.
Daarna vielen alleen maar overwinningen onze kant op. Conrad Mostertman overspeelde Govert Pellikaan volledig in de slotfase. Broer Johan Mosterman bracht even daarna een voordelig toreneindspel tegen Frans Vermeulen tot winst. Andreas Tasma bracht ook een eindspelletje, tegen Taco van de Poel, over de winstlijn; hij moest daarvoor nog wel wat matnetklipjes omzeilen. Ook Jan Auke Hovius won: een degelijke partij waarin zijn loper op h1 ten slotte het zwarte paard van Henk van der Meer overvleugelde. Het toreneindspel dat daarna volgde, wist hij kundig tot winst te voeren. De zeven werd volgemaakt door Paulo Valiente. Na een gelijkopgaande partij ging Fred Sluzewski opeens ten onder aan een dubbele matdreiging.
De stand na de 7e ronde - we zullen nu toch wel veilig zijn? - en de persoonlijke resultaten van deze wedstrijd staan binnenkort vast en zeker op de NOSBO-website.
We sluiten af met de spectaculaire partij van Meine Straatman tegen Harry Gielen:
Gerard de Wit bracht het eerste (halve) punt op het scorebord. In een stelling waar naar verluidt nog wel spel inzat, kwam hij remise overeen met Eddie Janssen. In niet helemaal chronologische volgorde volgde toen de overwinning van Harry Gielen, bereid gevonden om in te vallen, op Meine Straatman. Meine bracht na de Siciliaanse opening de zet Lh6 op bord: een loperoffer, even later gevolgd door een paardoffer. Harry bleef echter op z'n post, ving alle dreiginkjes op en sloeg toe in de counteraanval. De partij, met analyse, is hieronder na te spelen.
Daarna volgde een remise tussen Kees Romijn en Kawar Yakinsjah. Door het snelle spel van de zwartspeler was wit een uur voor de gebruikelijke tijdcontrole in hevige tijdnood. Ook wedstrijdleider Frans Hindriks was dit, niet onlogischerwijs, ontgaan. Zo heeft hij niet gezien dat Kees met nog een paar seconden op de klok nog net de 40e of 41e zet uit zijn gedachten naar zijn hand kon krijgen. Zijn tegenstander was, na een pionoffer, met de dame, toren en paard de witte stelling binnengeslopen. Door genoeg tegendreigingen te vlechten in de stelling, kon wit vluchten naar eeuwig schaak.
Daarna vielen alleen maar overwinningen onze kant op. Conrad Mostertman overspeelde Govert Pellikaan volledig in de slotfase. Broer Johan Mosterman bracht even daarna een voordelig toreneindspel tegen Frans Vermeulen tot winst. Andreas Tasma bracht ook een eindspelletje, tegen Taco van de Poel, over de winstlijn; hij moest daarvoor nog wel wat matnetklipjes omzeilen. Ook Jan Auke Hovius won: een degelijke partij waarin zijn loper op h1 ten slotte het zwarte paard van Henk van der Meer overvleugelde. Het toreneindspel dat daarna volgde, wist hij kundig tot winst te voeren. De zeven werd volgemaakt door Paulo Valiente. Na een gelijkopgaande partij ging Fred Sluzewski opeens ten onder aan een dubbele matdreiging.
De stand na de 7e ronde - we zullen nu toch wel veilig zijn? - en de persoonlijke resultaten van deze wedstrijd staan binnenkort vast en zeker op de NOSBO-website.
We sluiten af met de spectaculaire partij van Meine Straatman tegen Harry Gielen: