Het was vooraf duidelijk dat we minimaal met een punt moesten zien terug te keren vanuit de Friese Buitenpost.

Gerard de Wit kreeg in een Scandinaviër tegen Jan de Vries z’n paarden niet op de juiste velden en toen hij ook nog een vergiftigde pion sloeg was het pleit snel beslecht. Bij Anne Haitsma tegen Leffert Nicolai kwam de Giuco Piano op het bord en het bleef eigenlijk de hele partij piano. Even leek Anne een vrije a-pion te creëren maar dat viel bij nader inzien tegen: remise derhalve. Johan Mosterman speelde op bekend terrein en trof Johan Adema op zijn pad. Johan kwam met de witte stukken eigenlijk nooit los en werd langzamerhand naar een nederlaag gespeeld. Ab Faber won fraai van Pieter Bronsema door in een dichtgeschoven stelling met een paardoffer toe te slaan: zijn vrijpionnen brachten de victorie. Jan Lulof had met wit actief spel tegen Albert Jan Hummel maar zwart pakte toch ergens een pion mee. Jan won die pion nog wel terug maar in de verwikkelingen die volgden dolf hij het onderspit. Kees Romijn trof mede Haren-jeugdtrainer Jeroen Weggen. Na een ongebruikelijke Koningsindische opstelling van zwart had Jeroen met wit lange tijd het beste spel maar na min of meer gedwongen kwaliteitsoffers van beide kanten, bleef er niet meer over dan een remise-eindspel. Er werd nog doorgespeeld totdat er alleen nog maar twee kale koningen op het bord stonden. Peter Smits had ondertussen zeer goed stand gehouden tegen Bruno Jelic maar helaas: in een op het oog vrijwel gelijkstaand toren en paard-eindspel werd plotsklaps z’n paard ingesloten. Als laatste waren Paulo Valiente en Michiel Takkebos nog bezig: na een wild west Siciliaan (met als ik het goed heb, ook nog ergens een paardpromotie) trok Paulo ten slotte aan het kortste eind.

Geen punt(en) dus en het valt nog te bezien of die in de volgende ronden nog ergens zijn te behalen.

De Twee Kastelen     1969 - Haren            1867 6 – 2
1. Bruno Jelic       2205 – Peter Smits      1764 1 – 0
2. Jeroen Weggen     2149 - Kees Romijn      1752 ½ - ½
3. Albert Jan Hummel 2011 - Jan Lulof        1949 1 - 0
4. Pieter Bronsema   1935 - Ab Faber         2039 0 - 1
5. Johan Adema       1878 - Johan Mostertman 1808 1 - 0
6. Leffert Nicolai   1872 - Anne Haitsma     1940 ½ - ½
7. Jan de Vries      1996 - Gerard de Wit    1792 1 - 0
8. Michiel Takkebos  1708 - Paulo Valiente   1893 1 - 0

 

Het was vooraf duidelijk dat we minimaal met een punt moesten zien terug te keren vanuit de Friese Buitenpost.
Gerard de Wit kreeg in Scandinaviër tegen Jan de Vries z’n paarden niet op de juiste velden en toen hij ook nog een vergiftigde pion sloeg was het pleit snel beslecht. Bij Anne Haitsma tegen Leffert Nicolai kwam de Giuco Piano op het bord en het bleef eigenlijk de hele partij piano. Even leek Anne een vrije a-pion te creëren maar dat viel bij nader inzien tegen: remise derhalve. Johan Mosterman speelde op bekend terrein en trof Johan Adema op zijn pad. Johan kwam met de witte stukken eigenlijk nooit los en werd langzamerhand naar een nederlaag gespeeld. Ab Faber won fraai van Pieter Bronsema door in een dichtgeschoven stelling met een paardoffer toe te slaan: zijn vrijpionnen brachten de victorie. Jan Lulof had met wit actief spel tegen Albert Jan Hummel maar zwart pakte toch ergens een pion mee. Jan won die pion nog wel terug maar in de verwikkelingen die volgden dolf hij het onderspit. Kees Romijn trof mede Haren-jeugdtrainer Jeroen Weggen. Na een ongebruikelijke Koningsindische opstelling van zwart had Jeroen met wit lange tijd het beste spel maar na min of meer gedwongen kwaliteitsoffers van beide kanten, bleef er niet meer over dan een remise-eindspel. Er werd nog doorgespeeld totdat er alleen nog maar twee kale koningen op het bord stonden. Peter Smits had ondertussen zeer goed stand gehouden tegen Bruno Jelic maar helaas: in een op het oog vrijwel gelijkstaand toren en paard-eindspel werd plotsklaps z’n paard ingesloten. Als laatste waren Paulo Valiente en Michiel Takkebos nog bezig: na een wild west Siciliaan (met als ik het goed heb, ook nog ergens een paardpromotie) trok Paulo ten slotte aan het kortste eind.

Geen punt(en) dus en het valt nog te bezien of die in de volgende ronden nog ergens zijn te behalen.