Vorig jaar speelde ik mijn eerste serieuze schaakpartij in 15 jaar ook tegen Veendam. Toen eindigde zowel mijn persoonlijke partij als de teamwedstrijd in winst voor Haren. Dit seizoen staat Veendam na 4 rondes spelen op de 9e positie en wij op de 6e met respectievelijk 2 en 4 wedstrijdpunten. Enige hoop op winst mochten we wel koesteren. Als je ergens van wilt winnen, dan zijn het de teams die lager staan. Uiteraard moet je altijd uitkijken als zo'n team plotseling een goede dag heeft. Cruijf zou zeggen, “Ze kunnen niet van je winnen, maar je kunt er wel van verliezen.”
Tomas en Johan (Mostertman, niet Cruijf) speelden vooruit en keerden met 1,5 punt weer huiswaarts. Johan had op bord 2 remise na een zeer gelijk opgaande partij. Onze pingelaar Tomas op bord 6 wist wederom een vol punt bij te schrijven, deze topscoorder gaat echt als een raket dit seizoen. In de 5 competitie partijen heeft hij in een gulle bui slechts een halfje aan de tegenstander gegund, de overige 4,5 punt nam hij fijn mee. Zijn partijen verlopen vaak volgens hetzelfde stramien: al tijdens de eerste zetten wekt hij de valse indruk van oppervlakkigheid door snel te spelen, een speler (of beiden) offeren/blunderen daarna een hoop materiaal weg, iemand denkt te gaan winnen, deze gaat genoegzaam achterover zitten, een aanval slaat net niet door en uiteindelijk wint Tomas.
Met deze voorsprong ging de rest van het team op 19 januari naar Veendam. Bijna op de plaats van bestemming wilde de TomTom ons doen draaien en keren totdat RonRon ineens riep “Hier is het!” Invallers Jan-Auke en Ron waren zo aardig weer bij ons in te vallen, ondanks dat zij de avond ervoor ook al hadden gespeeld. Haren 4 heeft dit seizoen al vaak steun gezocht en gevonden bij Haren 5. Het zal vermoedelijk niet de laatste keer zijn.
Eenmaal binnen in het buurthuis vertelde Rob over al het onheil dat zich altijd in zijn buurt voltrok. Moorden, gewonden, ongelukken, branden, als Rob er was geweest konden de nooddiensten uitrukken. Telkens moest hij de verdenkingen tegen hem van zich afwerpen, maar veel goeds voorspelde het niet. We gingen toch winnen vanavond? Dat viel nog maar te bezien.
In de toch wel vrij warme en ietwat zweterige speelruimte (maar als schaker ben je wel wat gewend) begonnen we aan onze partijen. Toen de meesten net goed en wel 1.e4 hadden gespeeld en aan het eerste bakje koffie zaten te sippen, schoof Jan Auke zijn stukken al naar goede posities. Hoe drinkt u de koffie? Zwart of met winst? Met winst dus, en na zo'n 1,5 uur had hij het tweede punt voor Haren laten opschrijven. Alles volgens plan tot zover: 0,5 – 2,5.
De overige stellingen zagen er allemaal zo moeilijk uit dat het lastig is daar een goede inschatting van te maken als je eigen partij ook veel aandacht vraagt. We waren er nog niet, want rond 23:00 stond het toch weer gelijk: 3-3. Hoe heeft Veendam dat voor elkaar gekregen? Waarom staan zij slechts op de 9e plek als ze zo #*%$*^&$ taai zijn? Je kunt dus inderdaad van ze verliezen.... Op bord 1 heeft Adriaan moeten opgeven tegen de sterkste speler van Veendam. Tja, dat is nu eenmaal de last van spelen op bord 1. Ron op bord 7 moest een matdreiging afwenden door z'n dame tegen een toren te ruilen en ging daarna alsnog mat. Ook daar ging de klok dus uit. Rob en zijn tegenstander op bord 3 schoven de pionnen en paarden naar elkaar toe en bedachten toen het punt te delen. Meer zat er niet in.
Met 3-3 waren er nog twee partijen gaande, die van Harm op 5 en mijzelf op 4. En beiden hadden geen uitgesproken winstkansen. Dit ging niet meer volgens plan, Defcon 3 werd Defcon 2: “Een verhoogde staat van alertheid”. Inmiddels begon de vermoeidheid na een paar uur spelen z'n tol te eisen. Harm maakte een blunder, maar zijn tegenstander zag het niet (zie ook het verslag van Harm hieronder) dus is het dan wel een blunder? Een boom valt om in een bos, maar niemand die het merkt, is het dan wel omgevallen? Het bos is nog steeds een bos, de stelling was nog steeds een stelling.
Mijn tegenstander maakte ook een foutje, maar had niet hetzelfde geluk als Harm. Het leverde mij een verbonden vrijpion op. Wel even nauwkeurig blijven, want in een open stelling met de dames nog op het bord kun je zomaar klem staan. Na dameruil en een volgende pionwinst in het verschiet gaf mijn tegenstander op. Niet veel later bood Harm met een pluspion remise aan. Die werd aanvaard en de teamwinst werd alsnog veiliggesteld, niet via de kortste route, maar uiteindelijk telt: “Bestemming bereikt” of anders “Hier is het!”.
Raoul -
Hieronder volgt nog de uitgebreide analyse die Harm van zijn partij heeft gemaakt.
Aangezien ik de afgelopen periode weinig partijen heb geschaakt, had ik me voorgenomen rustig en bekeken te gaan schaken. Afgelopen vrijdag ben ik namelijk in de interne met wit vrij hardhandig van het bord afgetikt door mijn teamgenoot Tomas Hiemstra door een behoorlijke blunder te begaan. Het ontbrak me aan concentratie en scherpte tijdens die partij, natuurlijk niets ten nadele van Tomas die de afgelopen tijd genoeg bewezen heeft een sterke schaker te zijn. Daar sta je dan met je mooie DGT bordje harm, heeft mijn tegenstander weinig van kunnen genieten want de stukken konden na 20 zetten weer in het net zo mooie zakje opgeborgen worden. Dit moest vandaag natuurlijk anders !
In de herkansing dus met wit dit keer tegen de heer F. Mepschen van Veendam 1. Ik had nog nooit van mijn tegenstander gehoord en ik had geen flauw idee wat zijn speelsterkte en speelstijl is. Uit de opening bleek al snel dat mijn tegenstander wilde aansturen op een spaanse opening en aangezien ik daar weinig trek in had, koos ik voor een gambiet in de hoop wat spel te krijgen in de ruil voor wat hout. Zwart probeerde zich vast te klampen aan de pion maar dit ging ten koste van de nodige tempi. Mijn tegenstander verdedigde stug en wist door een manoeuvre zijn paard te ruilen voor mijn witte aanvalsloper, gevolgd door een dameruil. Mijn aanval kwam hierdoor jammergenoeg niet echt van de grond. Tijdens het middenspel kon ik met constante kleine tactische dreigingen zoals penningen en paardvorken nog wat druk op de stelling zetten:
Een leuk moment tijdens de partij. Zwart kan de pion op d6 niet nemen met zijn paard voor de dreiging c5. Daarnaast heeft wit mogelijke tactische opties met aftrekschaakjes door op een gegeven moment d7 te spelen. Daarnaast zijn er plannen voor wit om het paard op e4 te verjagen en c5 te kunnen spelen.
Zwart kiest echter zelf c5 te spelen en zet hiermee zijn zwarte loper buiten spel. Om dit probleem te lossen geeft hij daarom zijn c pion terug om wat spel te krijgen. Een aantal zetten later ontstaat de volgende positie:
Weer een tal aan leuke tactische opties, erg duidelijk is natuurlijk dat wit Pc6+ of Pg6+ dreigt met kwaliteitswinst. Zwart speelt verder nauwkeurig en begaat niet een blunder.
De minuten tikken weg en wetende dat het inmiddels 3-3 staat en Raoul een extra pion heeft met een duidelijk betere stelling besluit ik remise aan te bieden in een gelijkwaardige stelling. Mijn tegenstander slaat dit af, wat natuurlijk begrijpelijk is gezien de stand. Even doorbikkelen dus ! Inmiddels merk ik dat mijn concentratie ook wat minder wordt zo na een dag hard werken en komen we in de volgende stelling terecht:
Hier heb ik tijdens tijdnood een ongelovelijke blunder gemaakt door Txe5 te spelen. Zwart had hier simpel kunnen winnen door ... Pxd1+ te spelen ! Gelukkig was ik niet de enige in tijdnood en koos mijn tegenstander resoluut voor Txd1. Met dank aan Peter Riksten die ons na de partij wees op deze zet. Mensen doen gekke dingen in tijdnood, zo weet ik nog goed dat ik vorig jaar in Haren van Cees Dijkman wist te winnen, die vandaag op het 8e bord tegen Ron Woudsma speelde. Cees blunderde toen in een gelijkwaardige stelling zijn paard weg.
De partij tegen Mepschen ging nog even door en werd uiteindelijk een eindspel met paarden waarmee ik een pluspion overhield. Ik weet me nog goed te herinneren dat Geon Knol ons hier nog uitgebreid training over heeft gegeven en ik probeerde daarom te kijken of ik een vrije randpion kon creëren. Dat is immers de aartsvijand van een paard, althans zo is mij dat geleerd ! Het kwam er niet op aan, Raoul had inmiddels het volle punt gescoord en ik besloot daarom opnieuw remise aan te bieden, wetende dat ik een betere (maar zeker niet gewonnen stellling) had. Mijn sportieve tegenstander accepteerde ditmaal zonder al te lang na te hoeven denken.
De buit voor het team was binnen, dit keer zwaar bevochten !
Harm -