Leuk, weer eens een ouderwetsche thuiswedstrijd! Eigenlijk nog maar nauwelijks bekomen van de zinderende bekerwedstrijd tegen Veendam (in de verlenging gewonnen) konden we onze vrienden uit het oosten bij ons thuis verwelkomen, dit keer voor de competitie. Op papier leek Veendam wel een stukkie zwakker dan wij, maar je weet het maar nooit. Gelukkig aan onze kant geen problemen met de opstelling; iedereen gaat komen dus we kunnen in de sterkste opstelling aantreden.
Maar dan komt er een paar dagen van te voren een mail van de teamleider van Veendam. Ze hebben problemen met een volledig team te komen, en er schieten wat voorstellen heen en weer om partijen vooruit te spelen. Maar omdat het eigenlijk allemaal op te korte termijn moet gebeuren, kan ik weinig regelen. Het enige wat ik kan doen, is Jan een dag eerder vooruit laten spelen, op donderdag in het Denksportcentrum. Hier is zijn tekstuele bijdrage, die hij die avond om 21:30 al stuurde vanuit zijn huis!
Haren staat met 1-0 voor. Bord 2 wint. Het ging voor de verandering snel.
Ik kwam een paar pionnen voor in een Engelse opening en kon deze laten oprukken. Dit mede omdat de opening lange tijd symmetrisch werd gespeeld en zwart begon te aarzelen en toen tempi te kort kwam. Met de dames en paarden eraf speelde dit makkelijk. Net voor ik zou promoveren gaf Piet op.
Wat je noemt een flitsende start.
Nu afwachten met hoeveel en welke personen Veendam komt opdagen vrijdag, en dan zien wat voor opstelling wij daar tegenover zetten.
Uiteindelijk komen ze met drie mensen aanzetten. Daarmee voldoen ze aan de minimumeis van vier spelers, en kunnen we een reglementaire wedstrijd spelen, maar wel met nu al een 3-0 voorsprong! Raoul gaat al multitaskend de bar én de wedstrijdleiding doen.
Ton en Carla kiezen ervoor interne competitie te spelen en de gratis punten te incasseren, en het is aan Frans, Ron en mijzelf om er nog een paar punten bij te scoren. Frans neemt met de dame op b7 (was kennelijk die beroemde uitspraak over slaan op b7 even vergeten…), en als ik af en toe een kijkje neem, kan ik het niet zo goed duiden maar duidelijk is het allerminst. Ron speelt solide en maakt geen fouten, maar dat doet zijn tegenstander ook en er gebeurt weinig. Mijn tegenstander speelt een rommelige opening waarvan ik beter had moeten profiteren.
Terwijl ik nog aan het piekeren ben hoe en waar ik het beter had kunnen doen, zie ik dat Frans klaar is. De uitspraak [1] blijkt nog steeds te kloppen, en nu moeten Ron en ik niet zenuwachtig worden. Ik had voor deze avond eigenlijk wel een overwinning ingecalculeerd…
Dan zie ik dat Ron naast mij de druk geleidelijk steeds verder opvoert en dreigt een kostbaar pionnetje te gaan winnen. Ron kennende, neem ik aan dat het met hem helemaal goed gaat komen hiermee. Ondertussen heb ik mijn tegenstander een geïsoleerde dubbelpion op de h-lijn bezorgd en ben ik van plan af te wikkelen en daarmee te gaan winnen. Dat afwikkelen gaat goed en we eindigen met beide een paard en een loper (maar wel van ongelijke kleur) en wat pionnen. De stelling is redelijk gesloten en dus probeer ik mijn slechte loper te ruilen tegen zijn paard. Dat bezorgt hem een slechte loper en mijn paard kan dwars door de rijen heen huppelen. Het ruilen kan ik uiteindelijk afdwingen met zorgvuldig manoeuvreren. En de strategie werkt: hij voelt zich na een tijdje gedwongen zijn loper te “ruilen” tegen mijn h-pion, waarna ik een prima stuk voor sta. Ondertussen heeft Ron al gewonnen (en dat op sinas…) en staan we met 4-1 voor; mijn tegenstander biedt remise aan zodat ze naar huis kunnen, maar daar begin ik niet aan in deze stelling.
Na nog een speldenprikje van mijn tegenstander dat ik goed kan pareren dankzij mijn mooie paard, zijn mijn pionnen niet meer te houden, en hij geeft op.
Dat betekent een 5-1 overwinning, en dat is dermate goed dat we nu zelfs op kop blijken te staan! Half bordpuntje meer dan nummer 2… Goed dat ik de remise niet had aangenomen!
Zie de tussenstand op http://www.nosbo.nl/competitie/2009/2a3.html