In de tweede ronde van de competitie speelde Haren 4 thuis tegen Veendam. Vooraf was er met ontzag gesproken over de wijzen uit het oosten, dus we begonnen de avond met gematigde verwachtingen en gezonde spanning.
Onze captain Maarten speelde zelf niet mee, maar was wel aanwezig om iedereen een hart onder de riem te steken, de opstelling in goede banen te leiden en een snelle invaller te regelen. Verder was hij in staat om de hele avond het overzicht te houden en een uitgebreid overzichtsverslag te schrijven (zie onder). Daarnaast hadden we Harry als wedstrijdleider. Dat ook hij niet rustig kon gaan zitten zal nog blijken.
Nu eerst het overzicht van de avond, een bijdrage van onze teamleider Maarten Klijn:
"
Als vierde team spelen tegen een eerste team is altijd lastig. Je ziet vaak dat met name de hoogste borden relatief erg sterk zijn terwijl je zelf wat meer sterk bent in de breedte. In de vorige wedstrijd tegen DAC hadden we dat ervaren. Het werd toen een draaglijke nederlaag omdat we onderin nog wat punten konden sprokkelen. Mijn verwachting was dan ook een herhaling van dit scenario tegen Veendam. Even heb ik een “tactische opstelling” overwogen, maar ik vind het niet leuk voor de spelers die je daarmee in zekere zin opoffert aan de hogere borden, en het effect van zo’n opstelling is volgens mij nog niet bewezen. Omdat we vooral allemaal gewoon komen voor een lekker avondje schaken, kies ik vanavond voor de “reguliere” slagorde.
Terwijl verderop in onze eigen kantine de bloedstollende broederstrijd Haren 5 – Haren 6 aan de gang was, gingen wij dus de degens kruisen met Veendam. Met Harry Gielen als wedstrijdleider, hadden we daarnaast zelfs de luxe van een non-playing captain. Omdat we genoeg teamleden hadden deze avond, hoefde ik als teamleider niet mee te doen en kon ik de bar bemannen en vooral veel rondlopen. Met zo’n opkomst hadden we ook de kans in een sterke opstelling uit te komen.
De eerste beslissing was in ons voordeel: het eerste punt ging naar Tomas. Hij zette met zwart de partij goed en gedegen op, en kreeg op de damevleugel een flink ruimtevoordeel en initiatief met een paar vooruitgeschoven pionnen. Dat bouwde hij keurig uit, met pionwinst en een vrijpion als beloning. De tegenstander kreeg nog wat kleine tegenkansen aan de andere kant maar Tomas weerde dat keurig af en kon daarna, onder het toeziend oog van zijn vader, de b-pion aan de overkant krijgen. Een keurige partij, en een zeer goed debuut van Tomas!
Daarna gingen alle ogen naar Raoul. Ook een mooie partij. Hij kreeg een sterk initiatief, en kon de zwarte koning in het midden houden, met een gepende loper op e7 ervóór. Zwart slaagde er niet in de druk te laten verminderen, en de enige vraag was wanneer de zwarte stelling zou bezwijken. Uiteindelijk won Raoul een kwaliteit, waarmee tevens (nog belangrijker!) zijn dame diep binnendrong in de krakkemikkige zwarte rijen. Het mooie was dat hij de kwaliteit direct de zet erna teruggaf, maar daarmee wel de partij beëindigde omdat het damewinst of mat was. Na het witte kwaliteitsoffer op e6 gaf de tegenstander dan ook direct op. Je zag het ook eigenlijk wel aankomen… Nog zo’n geweldig debuut!
Ron stond de gehele partij wat minder maar hield vol. In het verre eindspel geloofde zijn tegenstander er ook niet meer in en berustte in remise. Een sterke vechtremise, zo kennen we Ron!
Nou, daarmee hadden we 2 ½ punt binnen, en toen ik zo eens langs de overgebleven borden liep, wist ik eigenlijk wel zeker dat het daarbij zou blijven. Jan was vanuit een gelijkwaardige stelling beland in een duidelijk mindere stelling, Harm moest vechten voor remise, Joris stond al tijden een stuk achter maar ging door vanwege het teambelang (klasse Joris!), Carla werd langzaam maar secuur en gestaag weggeschoven, en Ton had een duidelijk mindere stelling met ook nog eens een pion minder. Dus met geluk nog een half puntje…
Toen bleek dat Ton zich had teruggevochten. Wat er precies gebeurde, weet ik niet, maar ver in het eindspel stond hij plots gewonnen en gaf zijn tegenstander dan ook op. 3 ½ punt, we leven nog. Kom op Harm, vecht voor dat halfje, en we hebben een gelijkspel… Op meer hoeven we nog steeds niet te hopen.
Helaas vielen toen de twee verwachte nullen voor Jan en Carla. Door een paar onnauwkeurigheden had Jan terrein verloren en een koning op de tocht tegen allerlei zware stukken. Dat hield hij niet droog. Carla had het –zo bleek achteraf - hier en daar wat nauwkeuriger kunnen doen. Zoals het ging, was het niet optimaal. Na een pion verlies zag ze een aantal vrijpionnen haar kant opkomen en deze konden niet meer worden gestopt zonder zware materiële offers. En dus moest ze helaas de vlag strijken.
Nog steeds 3 ½ punt, en hopen op Harm en Joris. Naast elkaar op de borden 3 en 4 zaten ze te vechten voor hun leven, en voor teampunten. Alle vier de spelers met grote tijdnood, en dan blijkt maar weer dat rust bewaren en routine in spelen met tijdnood ook wat waard zijn. Harm kreeg het initiatief terug en duwde met een paar vervelende dreigende zetten de tegenstander terug op eigen helft. Dat gaf weer hoop op het gelijke spel.
Maar wacht, wat gebeurt er bij Joris? Toch in flinke tijdnood, ziet hij een ‘petite combinaison’ waarmee hij een pion wint. De daaruit resterende vrijpion van de tegenstander heeft hij zien aankomen in de berekeningen en kan eenvoudig worden geneutraliseerd en daarna verorberd. Het spelbeeld is volledig omgedraaid! Joris heeft drie verbonden vrijpionnen verkregen na zijn combinatie, en stoomt daarmee langzaam maar onhoudbaar op naar de overkant. De koning en loper van de tegenstander moeten erg goed samenwerken om dit te vertragen. Ondertussen gaat Joris ook aan de andere kant vervelend worden met koning en pionnen. Dat wordt de arme loper van de tegenstander te veel. Joris speelt heel secuur en rustig verder, en je ziet het aankomen…
Dan een onverwachte gebeurtenis bij Harm. Een eenvoudige paardvork-dreiging ziet zijn tegenstander natuurlijk wel, maar zijn reactie in tijdnood is zeer onnauwkeurig. Van de regen in de drup, want Harm speelt de paardzet toch gewoon, en verjaagt de witte dame die daarmee een eigen paard in de steek moet laten. Harm neemt het verlaten paard direct, en gedesillusioneerd geeft de tegenstander meteen op.
Hé, we hebben plotseling 4 ½ punt, we hebben volgens mij gewonnen… Ik kan het niet bevatten. En dan geeft de tegenstander van Joris ook direct maar op in de toch al hopeloze stelling. Toch nog een redelijk grote overwinning, en een uitgelaten team. Uit vier slechtere stellingen (variërend van iets minder tot eigenlijk hopeloos) hebben we door pure vechtlust en teamgeest nog 3 ½ punt gescoord. Zo moet dat! Klasse gedaan, hulde aan het hele team!
| Naam | DAC | Veendam | Totaal | Perc. |
| Joris Leertouwer | 1 | 1 | 2 | 100% |
| Harm van der Mossel | ½ | 1 | 1½ | 75% |
| Raoul Suurmeijer | 1 | 1 | 100% | |
| Ton Bontsema | 1 | 1 | 100% | |
| Tomas Hiemstra | 1 | 1 | 100% | |
| Ron Woudsma | ½ | ½ | 1 | 75% |
| Maarten Klijn | ½ | ½ | 50% | |
| Jan Hovius | 0 | 0 | 0 | 0% |
| Carla Graafland | 0 | 0 | 0% | |
| Peter Smits | 0 | 0 | 0% | |
| Willem Giesesteijn | 0 | 0 | 0% | |
| Jan Hiemstra | 0 | 0 | 0% | |
| Totaal | 2½ | 5½ | 8 | 50% |
" - einde verslag Maarten
Voor mijzelf was dit de eerste wedstrijd in de externe en, als nieuw lid van Haren, de 8e serieuze partij sinds 'de jaren 90'. Ooit ben ik enthousiast geworden voor het schaken tijdens een match Kasparov - Karpov in Sevilla, 1987. (De tv fragmenten daarvan kun je nog steeds op YouTube vinden. Met name de laatste partij waar Kasparov een mooie show opvoert na een mindere zet van Karpov en hij de titel nipt behoudt.) Daarna is het in vlagen gekomen en gegaan, belangstellingen verschuiven nu eenmaal in de loop der tijd. Maar na wat snelschaken op internet en de enthousiaste verhalen van Harm over Haren werd het tijd om het schaken weer eens wat serieuzer te spelen, om het weer 'opnieuw te leren' als het ware.
Mijn openingskennis was na al die jaren inmiddels gereduceerd tot 1.e4 e5 en oja, 2. ... c5 had ik ook wel eens ergens gezien. Het strategisch inzicht, het 'gevoel' voor een stelling was ook onder een hele dikke stoflaag beland. Als het daar nog te vinden was. Een winstpartij zoals tegen Veendam is dan een mooie opsteker, zo blijf je enthousiast. Dan nu de partij.
Raoul Suurmeijer / Haren 4 - Ger Bos /Veendam
1. e4 e5 2. Pf3 Pc6 3. Lc4 h6(?)
Wellicht had hier beter 3. ... Pf6 gespeeld kunnen worden. De gespeelde zet geeft wit al gelijk een kleine ontwikkelingsvoorsprong.
4. O-O Pf6 5. Te1 d6 6. h3 De7
Misschien is 6. h3 ook niet de beste en moet je hier gelijk al d4 spelen, maar 6. ... De7 dwingt wit haast wel tot d4. Naar mijn idee krijgt wit steeds meer voorsprong in ontwikkeling. Zonder 6. h3 was ik bang dat 6. ... Lg4 roet in het eten ging gooien.
7. d4 exd4 8. Pxd4 Pxd4 9. Dxd4 De5 10. Dd3 Le7 11. f4
Bij zo'n zet als 11. f4 is het echt een dilemma tussen rustig en verstandig verder ontwikkelen met paard of loper, of juist de druk op de ketel houden. Teveel pionzetten in de opening schijnt niet te mogen zelfs niet als ze goed zijn. Gelukkig wordt zwart wel gedwongen tot een reactie. Eigenlijk had ik hier rekening gehouden met 11. ... Dc5+ 12. Le3 en dan is 12. ... Db4 niet erg, want na 13. Pc3 Dxb2 gaat het voor zwart vreselijk mis. Met 14. Pb5 dreigt veel, zoals vorken op c7 en torens op b1. Slaat zwart niet op b2, dan is de zwarte dame toch zeker een tijdje opgesloten op die vleugel.
11. ... Dh5 12. e5 dxe5 13. Txe5 Dh4 14. Db3 Tf8 15. Ld2 Pd7
Elke zet van wit dwingt zwart tot een nieuwe verdedigingszet. De witte toren moet terug, dat wel, maar op e2 is het gelijk een voorbereiding voor verdubbeling waarna de stormram opgesteld gaat worden.
16. Te2 Df6 17. Kh1 Pb6
Met 17. Kh1 wilde ik natuurlijk dame ruil voorkomen na 17. ... Db6+ maar waarschijnlijk is het beter om nu gelijk maar 17. Lb4 te spelen. In de partij heb ik er wel naar gekeken, maar toen leek het niet goed genoeg.
18. Pc3 Pxc4
Zowel de computer als onze team captain zagen hier in een oogwenk dat wit, in plaats van terugslaan, ook gewoon gelijk 19. Pd5! kan spelen. Goed gezien Maarten 
Dat zwarte paard loopt immers niet weg, graast wat in de wei en vroeg of laat.... ach we kennen het lot van alles wat in de wei loopt.
19. Dxc4 c6 20. Tae1 Le6
Ook hier schijn je nog steeds 21. Pd5 op te kunnen antwoorden. Maar met mijn opgelopen tijdverbuik besloot ik anders, overigens ook nog steeds goed genoeg.
21. Da4 a6 22. Da5 Ld8 23. Dc5 g6 24. Pe4 De7 25. Dd4 Tg8 26. Lb4
Dd7 27. Pd6+
Beter was 27. Pf6+ en na loper-paard ruil volgt al snel iets met torens die gaan inslaan op e6, maar in deze fase heb je een luxe probleem met wit.
27. ... Kf8 28. Pf5+ Ke8 29. Pg7+ Txg7 30. Dxg7 Dc7 31. Txe6+ 1-0
Met nog zo'n 10 minuten tot de eerste tijdcontrole en mijn tegenstander zo'n 40 minuten bleef een poging om op tijd te winnen achterwege. In deze stelling moet wit toch zeker 9 verstandige zetten in 10 minuten kunnen doen.
Snel nog even bij de andere partijen kijken dan, altijd leuk als je zelf al klaar bent en de rest nog zit te zwoegen. Zoals Maarten ook al beschreef was de overwinning nog lang niet binnen. En hier en daar begon bij menig speler de tijd ook te dringen wat resulteerde in zenuwachtig gewiebel op stoelen, geroffel met schoenen, rode hoofden, zweethanden die werden droog gewreven, prachtig! Iedereen weet hoe het voelt als je na ruim 3 uur schaken op dat punt bent gekomen. Na al die inspanning wil je in tijdnood geen blunders maken. Andere spelers die reeds klaar zijn schuivelen fluisterend om je heen, zien winnende varianten en maken inschattingen van de borden.
En dan kunnen er rare dingen gebeuren. Als ik achter Ton langsloop staat hij eerst matig, en twee passen verder gewonnen. Ra-ra? Dan moet ook de wedstrijdleider meedoen want door de tijdnood moet de notatie er aan geloven. "Heb ik de 40 zetten al gehaald?" vraagt de tegenstander van Joris daarna hoopvol aan Harry. "Dat mag ik niet zeggen." is zijn antwoord. O, dat zijn van die dingetjes die ik ook niet weet. De tijd tikt door. Eerder moest Harry nog aan de tegenstander van Tomas de en-passant regel uitleggen. Je maakt wat mee.
De zetten hameren verder en uiteindelijk zijn er nog twee partijen die de doorslag kunnen geven. Harm en Joris blijven beiden koel, ook als de zetten snel moeten gaan en halen bijna gelijktijdig het punt. Victory is ours!