Na een ongetwijfeld zeer efficiënte route door de landerijen tussen Haren, Glimmen en Veendam (soms heb je geen idéé waar je rijdt als je zo’n navigatiesysteem blindelings vertrouwt) legden we al snel aan bij wijkcentrum de Dukdalf. De Veendammer jeugd had al gezorgd voor een lekker opgewarmde zaal waar de zuurstof zo’n beetje op was en enige penetrante luchten hingen Maar gelukkig kon er een raampje open en klaarde de lucht snel op
Het bleek dat iedereen erop vertrouwde dat iemand anders de regels wel kende. Gelukkig maar dat Maarten ze nog even snel had gelezen die middag: zaken als loten om de kleur, afwijkend speeltempo, wat te doen bij een gelijke eindstand, waren dus geen probleem. Er was iemand die het wist.
Dus fluks begonnen. Na een uurtje een zeer ongebruikelijk beeld: Carla was al klaar! Haar tegenstander had haar damegambiet aangenomen. Hij probeerde daarna de pluspion te houden maar wist niet zo goed raad met het vervolg, en werd opgerold op de damevleugel. Toen ze zich realiseerde dat het nu wel voor de hand lag dat zij een verslag zou gaan maken, vroeg haar tegenstander om nog een partijtje te spelen. Dat was dan opgelost.
Tegen de tijd dat ook Carla’s tweede partij gespeeld was, waren Frans en Jan ook zo goed als uitgespeeld. Ze werden gebroederlijk het slachtoffer van familieschaakjes die dames kostten nadat ze beide een goede stelling hadden gehad.
Jan had met wit een soort Torre-aanval gespeeld. Op de twaalfde zet had zijn tegenstander zijn paard ongedekt op h5 aan de rand gezet en kon hij zijn paard offeren op f7. Volgens Fritz was dit correct en stond hij zelfs + 2 punten in de plus. Hij had op dat moment nog wat extra volwassentraining moeten hebben om goed naar het middenspel en eindspel af te wikkelen. Of meer geduld. Zijn tegenstander deed dit beter en dreigde de kwaliteit terug te winnen. Jan dacht dit te voorkomen maar liet familieschaak toe op een ander veld en leverde de dame en de partij in.
Frans had met zwart de Franse verdediging gespeeld. In de Doorschuifvariant had hij weinig ruimte maar wel druk op pion d4. De strijd om d4 stond lange tijd centraal. Frans wist de witte koningsloper af te ruilen voor een Paard, en daarvan gebruik te maken door met La6 de korte rokade van wit te verhinderen. De witte Koning bleef mede daardoor gedurende de gehele partij onvrijwillig in het midden staan. Frans rokeerde zelf ook niet. Hij bleef in een gesloten stelling met zijn koning op d7 zijn zwakke pion op e6 dekken. Na afruil stond de koning daar echter minder gelukkig. Frans wist echter de dame van zijn tegenstander te winnen tegen een loper (paardzet met schaak, koning naar f1 een een aftrekschaakje). Hij stond daarna materieel ver voor en glad gewonnen.
In plaats van eerst de stelling te verbeteren, ging hij echter vrolijk door met de aanval en trapte in een plannetje van twee witte Paarden tegen Koning en Dame. Familieschaak betekende het einde van de zwarte Dame en een daaropvolgende vork zou een zwarte Toren onschadelijk hebben gemaakt. Frans zag er geen brood meer in en gaf op.
Werk aan de winkel voor Maarten dus nu we met 2-1 achter stonden. Daar nam hij de tijd voor. Hij won een pion in een eindspel waarin heel veel combinaties zaten. Zijn vermoeide tegenstander ging uiteindelijk fouten maken en de winst was binnen.
Volgens de regels moesten we nu tegen middernacht nog aan de strafschoppen, pardon het vluggeren met tegengestelde kleuren. Er was toch nog even gedoe over de precieze regels (mag zwart nu bepalen waar de klok staat zoals bij een officiële snelschaakpartij of moeten ze allemaal aan de zelfde kant blijven staan? Dat staat dan weer niet in het reglement…) maar daar kwamen we vlot uit en daar gingen we, in de verlenging. Maartens tegenstander was duidelijk geen ervaren vluggeraar en verprutste de opening volledig, stond al spoedig verloren en zag toen ook nog eens niet dat hij schaak stond: 1-0 voor ons. Carla leek ook te gaan winnen, dus een halfje bij Jan en Frans alsjeblieft… Maar het werd nog veel beter. Ook Jans tegenstander zag niet dat hij schaak stond en het was 2-0. Frans maakte het nog erg spannend in een compleet gewonnen eindspel, maar vlak voordat de vijandelijke pionnen aan de overkant waren, hield hij ze op het nippertje tegen. 3-0, en nog even kijken hoe Carla wint. Haar tegenstander gaf op nadat zijn vlag al even gevallen was, wat Carla nog niet had gezien. Uitslag 4-0
Het einde van een bijzondere schaakavond met een toch nog mooie overwinning.
Verslag door: (in bordvolgorde) Jan Auke Hovius, Frans Hindriks, Carla Graafland en Maarten Klijn
.