Het is zover, Harry en zijn vrouw hebben hun huis aan de Dilgtweg verkocht en gaan verhuizen naar Den Haag: hij wordt dus van Harenaar, Hagenaar. De mogelijkheid is er gelukkig nog om Harry, van 2010 tot 2014 voorzitter en jarenlang non-playing captain van het eerste KNSB-team, ter afscheid te interviewen over zijn tijd bij onze club. Plaats van handeling op een mooie meimiddag: een muurbankje, waardoor de anderhalve meter afstand mogelijk is, op ’t plein voor ’t Clockhuys met uitzicht op het openluchtschaakbord. Als het interview al even aan de gang is, is het tijd om het afscheidscadeau namens de Schaakclub Haren te overhandigen. Secretaris, en voor deze keer ook fotograaf, Raoul Suurmeijer is inmiddels ter plekke aangekomen om dit moment vast te leggen. Harry is zichtbaar blij met het boekwerkje Tuinstad Haren – Bouwlust uit de jaren '30.
Schaken
“Toen ik zo’n zeven à acht jaar oud was heb ik van een vriendje dat schaken kon schaken geleerd. Ik herinner me nog dat ik voor mijn eerste schaakbord de stukken van papier heb gemaakt. Toen ik elf jaar was – voor die tijd behoorlijk jong – ben ik bij de Schaakvereniging Huizen gaan schaken. Ik was geen talent en ik weet nog goed dat ik mijn eerste externe partij tegen Zeist 4 won van mevrouw Van Dijk. In die tijd was het bijzonder dat vrouwen schaakten. Toen ik in Utrecht ging studeren ben ik gaan spelen bij Utstud, dat later is opgegaan in Paul Keres. Ik kocht in die tijd wel schaakboeken, maar heb geen training gehad. Ook heb ik aan meerdere IBM-toernooien meegedaan en ben gepromoveerd van de H- naar de C-groep.”
Schaakclub Haren
“Toen we in Haren kwamen wonen ben ik bij een paar clubs in de stad, Unitas en Staunton, langs geweest, maar in januari 2000 ben ik lid geworden van de Schaakclub Haren en ben begonnen in het derde team. Bij algemene jaarvergaderingen ben ik op den duur weggebleven omdat ik altijd veel vragen stelde en daardoor niet kon worden gesnelschaakt. Van mijn tijd als voorzitter herinner ik me de eerste bestuursvergadering. Mijn voorganger Pieter Sjoerd Hasper hield van lange vergaderingen, maar ik hield de tijd in de gaten en zei gewoon: ‘We zijn om 22.00 uur klaar’. Van mijn tijd als non-playing teamleider van Haren I herinner ik me vooral het kampioenschap in 2006 in de 3e klasse KNSB. Het was een mooie tijd en een sterk team met Paul van Linde, Bert van der Leest, Ico van den Born en het opkomende talent Marijn Otte. Ik ben ook trots op de wedstijdverslagen met foto’s die ik toen heb gemaakt. Bob Romijn was een inspiratiebron: mensen gingen tijdens de wedstrijd kijken wat hij schreef in zijn verslag. Bob was een geweldige inspiratie: de Jannes Bokaal was een fenomeen in die tijd. Emotioneel was de eerste wedstrijd na het overlijden van Bob uit tegen Zeist. Verder heb ik het werken aan het jubileum en jubileumboek als mooi ervaren: dat heeft een schitterend jubileumboek opgeleverd.”
Schakers fotograferen
“Ik fotografeer graag topschakers bij het Noteboom- of Tata Steeltoernooi en het is mooi als iemand als Genna Sosonko je bij je naam noemt of als Timman zegt: ‘Maar ik ken je wel!’. Maar het allerleukste is om de jeugd te fotograferen. Om een goede foto te maken, is het belangrijk om de ogen op de twee derde van de foto te hebben en de achtergrond neutraal te houden.”
Toekomst
“We gaan in een rustige nieuwbouwwijk wonen zonder doorgaand verkeer. Bij het huis had ik meteen het idee ‘ik zie mezelf hier zitten’. Het is een levensbestendig huis met stadsverwarming, twaalf zonnepanelen en een redelijk grote tuin. Ik blijf voorlopig nog lid van de Schaakclub Haren, maar zal ook een schaakclub in de buurt gaan zoeken. Voor de toekomst van de Schaakclub Haren hoop ik dat de neergang van het aantal seniorleden kon worden gestopt – iets wat mij als voorzitter niet is gelukt. Wat betreft de toekomst van het schaken in de stad zie ik voor me dat de schakers meerdere clubavonden kunnen bezoeken.”
Tekst: Kees Romijn
Foto’s: Raoul Suurmeijer & Harry Gielen
Voor de volledigheid hierbij het Even voorstellen… van Harry, dat hij in 2000 schreef voor het clubblad De Harener Toorn. Het is ook opgenomen in het jubileumboek Op een haar na eeuwig schaak… – Geschiedenis Schaakclub Haren 1915 – 2010. Daarenboven ook zijn volgens hem beste partij, waarbij het opvallend is dat de eerste vermelding in de NOSBO-competitieuitslagen luidde: H.F.M. Gieten.
EVEN VOORSTELLEN…
HARRY GIELEN
Harry Gielen
Sinds een paar maanden ben ik lid van de schaakclub Haren. Hoogste tijd om me even voor te stellen aan degenen die mij nog niet kennen.
Ik ben Harry Gielen, na 6 jaar in het buitenland gewoond te hebben weer terug in Nederland. Twee zoons op het Maartens-college die volgend jaar naar het 2e fase onderwijs gaat. (Belangrijkste reden voor terugkeer naar het kikkerlandje.)
In het verleden gestudeerd en geschaakt in Utrecht (Paul Keres en Nieuw Amelisweerd – een “vriendenclub” van 12 leden). In die tijd kon ik redelijk meekomen in de hoogste klasse van de Stichts Gooise Schaakbond. Ook nog een aantal jaren bestuurslid geweest van de Computer Schaakvereniging van Nederland.
Je kunt gerust stellen dat mijn schaakactiviteiten vrijwel zijn drooggelegd in de zes jaar in Oman. Via abonnementen op New In Chess en Inside Chess en natuurlijk Internet wel geprobeerd op de hoogte te blijven. Maar de eerste tijd hier merk ik dat het me niet zo makkelijk meer afgaat. Ik heb er duidelijk moeite mee om mij geheel onder te dompelen in een stelling. Maar het lijkt erop dat er toch wel wat vooruitgang in zit. Met een bescheiden opstelling in Haren 3 probeer ik mijn steentje bij te dragen.
Het kampioensverslag uit 2006 gemaakt door Harry volgt later.