Op 1 september 2015 bestond onze club precies 100 jaar en kreeg daarvoor een Koninklijke Onderscheiding.
In het jubileumjaar publiceerden we regelmatig een verhaal, met vaak een bijbehorende partij, uit het door Egbert Vos samengestelde en in 2011 uitgekomen jubileumboek Op een haar na eeuwig schaak... - Geschiedenis Schaakclub Haren 1915-2010.
Onderstaand wedstrijdverslag kwam ik laatst tegen en had met terugwerkende kracht thuisgehoord in het jubileumboek.
Ad de Bruyne schreef in het clubblad 0-0-0, jaargang 22, nummer 3 van 17 januari 1994, van het stad-Groninger J.S.V. SISSA het volgende:
Haren te berge
Onvermoeibaar sjouwde hopman Bob verder omhoog. Als zijn enthousiaste padvindertjes al moeite hadden de stevige pas van Oom Bob te volgen, dan lieten zij dat niet blijken. "Kom op, jongens," sprak Oom Bob, "nog even doorzetten. Ik zie de top al, ja, ja, kijk maar eens goed, daar zie je 'm: de Hoofdklasse. We schieten lekker op vandaag, we zijn al bijna tot de Tweede Klasse geklommen." Met intens verlangen keek hij omhoog en al zijn padvindertjes deden insgelijks.
Maar wat was dat? Plotseling stuitte het fijne clubje op een rommelig tentenkampje. Ja, dat was het clubje van Akela Inge. Akela Inge was ooit het tochtje omhoog begonnen met haar welpen, maar toen ze de Derde Klasse bereikt hadden was zo verschrikkelijk moe geworden dat besloten werd een permanente bivak op te slaan. Het was een heel gezeliig kampje geworden, en iedereen was weltevree.
Oom Bob en zijn padvinders zagen het eschter met afgrijzen aan. Overal stonden vieze potten en pannen en de kratten bier waren overal opgestapeld in zo'n getale dat ze de verdere doorgang omhoog versperden.
Bob glimlachte even in zichzelf. Hij kende Akela en haar jongens goed, hele geschikte lui, maar wat maakten ze er een rommeltje van! Bob groette Inge joviaal en bracht haar een douceurtje. "Zeg Inge, leuk om jou en je jongens te zien! Jammer dat we niet kunnen blijven, we moeten verder omhoog. Maar het is wek een beetje een rommeltje, hè. We kunnen er zo niet langs. Geeft niks hoor, m'n jongens ruimen hier de boel wel even op. Heb je trouwens nog een polisje nodig? Bel maar even!" In één adem sprak Bob zijn jongens toe: "Jongens, is dit netjes hier?" "Néé, Oom Bob!" "Wát doen we als het niet netjes is?" "Opruimen, Oom Bob!"
Staand Oom Bob speechend, links met bril Ad de Bruyne.
Zo gezegd, zo gedaan. Maar Oom Bob schrok wel een beetje toen hij zag hoe gretig z'n jongens te werk gingen. Haru pakte direct een nog vol kratje van Marco af. Marco was nog niet begonnen te protesteren of Haru gaf hem een enorme dreun. "Zo, dat is vast 1-0," jubelde Haru.
Daarna was het hek van de dam. Martijn wilde net een flesje openen maar hop, daar sloeg Ico hem de opener uit de hand. "Hoera, 2-0," kreette Ico.
Conrad, die wel een beetje te oud leek voor z'n stoere korte broek, kreeg het met Diederic aan de stok. Diederic wilde graag met Conrad spelen, maar Conrad wilde niet. "Neen, ik moet opruimen van Oom Bob," zei Conrad, en hij duwde Diederic hard in het zand. "Zó, dat is 3-0," lispelde Conrad.
Bert griste een kratje weg onder Laslo. Nu is Laslo heel sterk en normaal gesproken had Bert een flink pak slaag gekregen, maar Laslo vergat een stukje en struikelde. "Mooi, 4-0," gilde Bert.
Vincent begon Alje te pesten. Vliegensvlug ontweek Vincent Alje's boze klappen. Alje begon te duizelen en viel neer. "5-0, zo doe je dat op z'n Hollands," lachte Vincent.
Ab zag alles met gemengde gevoelens aan. Ja, hij hoorde bij Oom Bob, maar toch, moesten ze nou zó gemeen zijn tegen de welpen van Akela Inge? Toch probeerde Ab een kratje van Rob af te pakken. Rob gaf hem een flinke tik op de vingers en Ab droop af, "5-1," mompelde hij teleurgesteld.
Paul probeerde nog een beetje aardig te zijn tegen Graddus. "Toe, drink dat flesje nu even snel leeg, dan kan ik 't opruimen." Graddus maakte echter geen aanstalten en Paul werd ongeduldig. Plotseling griste hij het flesje bij Graddus weg. Graddus probeerde het nog terug te grijpen, maar het was te laat. "Hè, hè, dat is 6-1," zei Paul.
Jasper, de modelpadvinder van Oom Bob, wilde Johan streng terechtwijzen. Maar Johan hield stand. "Nee, Jasper, je krijgt m'n kratje lekker niet!" Jasper begon bijna te huilen. Oom Bob had nog zo gezegd opruimen, en die vervelende Johan wilde niet meewerken. Jasper bleef het echter proberen, proberen en nog eens proberen. En eindelijk wist hij met uiterste krachtsinspanning het kratje onder Johan vandaan te slepen. "Gelukkig, dat is 7-1," sprak een vermoeide Jasper.
Oom Bob zag de slachting aan. Alles was netjes opgeruimd, alleen Rob dronk nog rustig een biertje, maar hij zat niemand meer in de weg. Maar de andere jongens van Akela Inge, wat zagen ze er uit! Overal schrammen en bulten, hier en daar zelfs blauwe ogen! Verlegen kuchte Oom Bob n's en sprak verontschuldigend tot Akela Inge: "Sorry hoor. Maar ja, we moesten hier wel even opruimen, want we moeten dringend verder omhoog. Maar blijf hier verder rustig zitten, ik vind het prima. Zo, en nu ga ik met m'n jongens weer verder, hoor. Tot ziens, of niet natuurlijk, want ik denk niet dat we weer terugkomen!"
Inge was te verbijsterd om nog iets te zeggen. Haar haren rezen te berge.
SISSA 2 - Haren
1. Marco - Haru Isaascon 0-1 (vooruitgespeeld)
2. Johan - Jasper Geurink 0-1 (afgebroken, prognose 0-1 en later inderdaad 0-1)
3. Graddus - Paul van Linde 0-1
4. Alje - Vincent Valens 0-1
5. Rob - Ab Faber 1-0
6. Laslo - Bert v.d Leest 0-1
7. Martijn - Ico v.d Born 0-1
8. Diederic - Conrad Mostertman 0-1
1-7